توانمند سازی (empowerment) و ظرفیت سازی (capacity building) هر دو واژه هایی هستند که تاکنون تعاریف مختلف و زیادی از آنها ارائه شده است. توانمند سازی در سازمان به این معنی است : فرصت هایی برای کارکنان فراهم کنیم که بتوانند تصمیمات خود را در جهت وظایفشان اتخاذ کنند
سه گام اساسی در جهت توانمند سازی عبارتند از:
۱-اشتراک اطلاعات با همه
۲-ایجاد استقلال درون مرزها
۳-جایگزین کردن سلسه مراتب قدیمی با تیم های خود گردان(خود مدیریت کننده)
بسیاری از سازمان های امروزه برنامه های توانمند سازی را به عنوان تلاشی در جهت ارتقای انگیزه ی کارکنان، افزایش اثربخشی و خلاقیت در سازمان و راهی برای بدست آوردن مزیت رقابتی انتخاب کرده اند.
توانمند سازی در سطح ملی نیز تعریف می شود.
ظرفیت سازی به معنی ارتقای توانایی افراد، سازمان ها و جوامع محلی برای انجام وظایف، حل مسائل، تدوین و دستیابی به اهداف است.ظرفیت سازی به معنای توسعه نهادی، سازمانی، مدیریتی، فناوری، فرهنگی، توانایی ها، قابلیت ها و مهارت های فردی است که افراد، سازمان ها و جوامع را قادر می سازد مسائل خود را حل کنند و حتی از آن فراتر نیز بروند.
در ظرفیت سازی به دنبال شناخت توانایی های بالقوه هستیم و برخلاف توانمند سازی تنها به انتشار اطلاعات و دادن استقلال به افراد برای گرفتن تصمیمات روزانه و کاری خود اتکا نمی کنیم بلکه بر استراتژی ها و برنامه های بلند مدت تاکید داریم و می خواهیم به طور مثال اثربخشی یک سازمان را در ارتباط با ماموریت و محیط آن سازمان افزایش دهیم