ورلد کرانچ: در جمهوری دموکراتیک کنگو رسم است که اگر کارمند یا کارگری بمیرد یکی از اعضای خانواده او بدون آنکه سررشتهای از شغل فامیل از دسترفتهاش داشته باشد، جایگزین او شود. طبیعتا در چنین وضعیتی دیگر نباید انتظار شایستهسالاری داشت و شغلها به افرادی میرسد که واجد شرایط آن نیستند. با اینکه رییس اتحادیه کارگران کنگو پیش از این در اظهارنظری گفته بود که هرکسی بیتوجه به سن و جنسیتش باید کار کند اما پیدا کردن کار در این کشور اصلا کار راحتی نیست. امانوئل نیمبا یکی از افرادی است که به خوبی این مساله را درک کرده. او میتوانست در کاری وارد شود که به رشته تحصیلیاش میخورد اما نهایتا شغل مورد نظر او به کسی رسید که پیش از او پدرش آن کار را انجام میداد. جالب اینکه رشته تحصیلی این فرد هم هیچ ارتباطی با کارش نداشت. در ۱۰سال گذشته و به طور اتوماتیک شغل کارگرانی که جانشان را از دست داده بودند به نزدیکانشان میرسید. کارگر یک شرکت تولیدکننده آب که علاقهای به افشای نامش ندارد، میگوید: «وقتی مهندس کنترل کیفیت شرکت فوت کرد دستیار او جانشینش شد اما حقوقش به حساب پسرش واریز میشود»
چرخه بیپایان بیکفایتی
در بعضی شرکتها وقتی کارمندی میمیرد پسر او جایگزینش میشود. این موضوع در مورد سیلیو اتفاق افتاده که حالا جایگزین پدر مرحومش – که حسابدار اداره پلیس بود- شده است اما در بعضی کمپانیها ورثه تنها میتوانند از حقوق فامیل از دست رفتهشان برخوردار شوند و جایگزین او نخواهند شد. این وسط افراد تحصیلکردهای که دنبال شغل مناسب میگردند، بیشترین لطمه را از این شرایط میخورند. مثال زندهاش بنجامین موسماکولی است که باوجود داشتن مدرک تحصیلی بالا دستش به هیچ جا بند نیست. او میگوید: «این وضع باعث شده افرادی که تحصیلکرده هستند و میتوانند به کنگو کمک کنند بهدلیل بیمدیریتی کشورشان سرخورده و محروم شوند.