یکی از پرسش‌هایی که پس از صدور بخشنامه سازمان تامین اجتماعی مطرح می‌شود، موضوع بند ۱۲ این بخشنامه است. بر این اساس آیا سازمان تأمین اجتماعی می تواند حداکثر حقوق کارگران را تعیین کند؟

شایان ذکر است که در بند ۱۲ بخشنامه تأمین اجتماعی در سال ۱۴۰۳،«حداکثر دستمزد روزانه مشمول کسر حق بیمه» ۷ برابر حداقل دستمزد روزانه تعیین شده‌است.

هرچند طبق ماده ۴۱ قانون کار، هر ساله حداقل مزد و میزان افزایش حقوق سایر سطوح مزدی توسط شورای عالی کار مرکب از نمایندگان کارگران و کارفرمایان و دولت تعیین می شود و توسط وزارت کار ابلاغ می شود، ولی قانون کار حداکثر مزد برای تمامی کارگران مشمول قانون کار را بر عهده این شورا نگذاشته است.

در همین راستا روشن است که تعیین سقف پرداخت، از اختیارات سازمان تامین اجتماعی نیز نیست. به همین دلیل این سازمان، در بخشنامه سال ۱۴۰۳ تنها «حداکثر دستمزد مشمول کسر حق بیمه» را تعیین کرده‌است. ضمن اینکه تعیین حداکثر دستمزد با توجه به پویایی های موجود در بازار کار و اصول جبران خدمت، به طور کلی روش مناسبی نیست.

همچنین از بند ۱۲ بخشنامه نمی‌توان این موضوع را برداشت کرد که سازمان تامین اجتماعی سقف حقوق کارگران را تعیین کرده‌است. از محتوای بخشنامه صادره این برداشت را نمی توان داشت. بلکه تنها حداکثر مبلغ مشمول کسورات حق بیمه و به همین ترتیب سقف تعهدات سازمان در مقابل بیمه شدگان و مستمری بگیران تعیین شده است.

حداکثر حقوق و مزد در مصوبات شورای عالی کار

در این راستا دقت در نص صریح تبصره ذیل بند ۸ بخشنامه‌ی افزایش مزد وزارت کار ، آشکار می کند که تعیین سقف پرداختی، تنها برای کارگران شاغل در 《موسسات و نهادهای عمومی》 و 《شرکت‌های غیردولتی وابسته به صندوق‌های بیمه‌ای و بازنشستگی》 — و نه تمامی کارگران مشمول قانون کار — صورت گرفته است.

بدین‌ترتیب اگر کارگران مشمول قانون کار، بیش از ۷ برابر حداقل مزد، حقوق دریافت کنند، برای مبلغ مازاد ناچار به پرداخت حق بیمه نیستند.

 

مطالب مرتبط:

بخشنامه نحوه کسر حق بیمه تأمین اجتماعی پس از افزایش حقوق ۱۴۰۳

بخشنامه حداقل مزد کارگران در سال ۱۴۰۳ و افزایش سایر سطوح مزدی

بخشنامه های مزد وزارت کار در سال های مختلف