دورکاری و انعطاف در شیوه های کاری نه یک گزینه، بلکه الزام است

سال ها بود که دورکاری به عنوان یک شیوه ی مطلوب معرفی شده بود و برخی از غول های تکنولوژی نیز آن را پذیرفته و به کار بسته بودند.

سال ها پیش، زمانی که مایکروسافت به دنبال ارائه ی خدمات به مشتریان غربی به وسیله ی کارکنان کم هزینه ی هندی بود ولی علاقه ای به فاش شدن ملیت پاسخگویانش به مخاطبان نداشت، این تنها یک انتخاب به خاطر کارآمدی این شیوه تلقی می شد.

اما اکنون پس از تجربه ی شیوع کرونا، وضعیت تغییر کرده. کارکنان و متقاضیان استخدام، پس از لمس خوبی های دورکاری و شرایط کاری انعطاف پذیر، آن را با آغوش باز پذیرفته اند و کسب و کارها نیز راهی ندارند جز اینکه این ترجیح را بپذیرند. آنهایی که این تمایل به شیوه ی کاری نوین را درک نکنند، محکوم به خروج از گرداب رقابت شده اند.

آنطور که مؤسسه ی هیز (HAYS) در راهنمای حقوق و دستمزد سال ۲۰۲۲ بیان کرده، ۷۹% از پاسخ دهندگان گفتند که هنگام جستجو برای یک شغل جدید، شیوه های انعطاف پذیر کاری برایشان تعیین کننده است.

فراتر اینکه تنها ۷% از متخصصین با مهارت بالا که در دوره ی همه گیری کرونا به صورت دورکار فعالیت می کردند گفتند که آرزو دارند به صورت تمام وقت به کارشان برگردند.

در راهنمای حقوق و دستمزد ۲۰۲۲ انگلستان و ایرلند نیز مشاهده شد که ۶۵% از افراد مورد مطالعه گفتند که ممکن است اگر سازمان دیگری انعطاف پذیری بالاتری داشته باشد، برای جابجایی به آنجا وسوسه شوند.

با این تغییر و تحولات محیطی، مدیرانی که همچنان علاقه مند به حکمرانی به کارکنان پرشمار در کنار خود باشند، ناچارند کهنه قبای ریاست را به دیوار بیاویزند.

مطالب مرتبط:

مدیریت عملکرد دورکاری و چالش های شیوع کرونا

۹ فعالیت اساسی برای مدیریت مؤثر دورکاری

تایید دور کاری در تامین اجتماعی

واکسن هایی برای بهره وری در دور کاری

مدیریت دور کاری و آموزش از راه دور

ابعاد کار منعطف 

«انعطاف محل کار»؛ یک استراتژی مدیریت استعداد

…