همیشه شرکت ها و سازمان ها در استخدام با یک مسأله مواجهند. آیا باید به مدرک تحصیلی (سطح تحصیلی، دانشگاه، معدل) وزن بیشتری بدهند یا شایستگی (دانش و مهارت و نگرش های همسو با شرایط احراز شغل) در این یادداشت برآمده از تجربه به این موضوع می پردازیم.

زمانی که کارم را به عنوان کارشناس منابع انسانی در یک شرکت بین المللی شروع کردم با روشی در انتصاب مواجه شدم که متفاوت با آموخته هایم تا آن دوران بود. دوره ای که هنوز چندان به موضوع ” شایستگی” در کشور ما پرداخته نشده بود. شریک خارجی برای انتصاب افراد شایسته در سمت های حساس – در فاز نصب و راه اندازی — کسانی را معرفی کرده بود که مدرک تحصیلی شان فوق دیپلم یا چیزی معادل و هم­سطح آن بود! در حالی که مهندسینی با مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد هم در شرکت داشتیم.

علت ترجیح شایستگی و توانمندی به مدرک تحصیلی در استخدام

وقتی از مشاور اعزامی شریک و سرمایه گذار در خصوص علت عدم توجه به مدرک پرسیدم، به مهارت ها اشاره نمود. جان کلامش این بود که وقتی کسی می تواند کاری را به خوبی انجام دهد کافی است. اگر کاندیدا در آن کار ماهر است، چرا باید شخص دیگری صرفاً به دلیل داشتن مدرک تحصیلی بالاتر به سمت / شغل مورد نظر منصوب شود؟

شاید اگر می خواستم توجیهی بیاورم، احتمالاً پتانسیل های فرد تحصیلکرده به یادم می ­آمد. هر چند گذشت زمان به من نشان داد که عملکرد و حتی پتانسیل بالاتر در بروز رفتارهای مناسب شغلی، در بسیاری از مشاغل و موقعیت ها لزوماً همبسته به مدرک تحصیلی نیست.

از آن سال ها نزدیک به دو دهه گذشته است. شاید بتوان ادعا کرد که با وجود افت کیفیت آموزش های رسمی هنوز این مشکل خودنمایی می کند. در بسیاری از آگهی های دعوت به همکاری، جای مدرک پررنگ است. در حالی که جای عملکرد مورد انتظار و توانمندی های لازم برای انجام مسئولیت های شغل مورد نظر خالی است.

بهبود و توسعه کیفی شایستگی‌ها

شایستگی های HRM پسا تحریم

مهارتهای تسهیلگری منابع انسانی Facil­i­ta­tion Skills

شکاف در شایستگی های میانی

ویژگی های رهبران بالقوه

نگرش متخصص منابع انسانی

آمادگی لازم برای حرفه ای شدن SVP

لینک مقاله مصاحبه بر اساس شایستگی

…