دیدگاه سازمان بهداشت جهانی (WHO) پیرامون طب سنتی

از سال ۱۹۷۸، WHO استفاده از طب سنتی و مکمل را در دستور کار خود قرار داده و به ۳ دلیل توسعه آن را توصیه نموده است. که تا سال ۲۰۰۷، کشورهای عضو، طبِ سنتی خود را در نظام سلامت ادغام کنند. به این معنا که کلیه پزشکان و دست اندرکاران سلامت علاوه بر طبابت رایج خود، توصیه های صادره ی این نوع از طبابت را در ارتباط با بیماری به بیمار ارائه دهند.

 دلایل توسعه و ترویج آن از دیدگاه سازمان بهداشت جهانی

۱- ریشه دار بودن در فرهنگ و باور مردم

۲- کل نگر بودن این نوع از طب

٣- سهولت دسترسی و ارزان تر بودن خدمات طبِ سنتی

با توجه به مطلب فوق و خصوصا کل نگر بودن طبِ سنتی، می توان در زمینه مدیریت منابع انسانی نیز از آن بهره بسیاری برد. با شناخت صحیح مزاج انسان ها، مکان ها و موقعیت ها و شغل ها و چیدمان صحیح سرمایه های انسانی در موقعیت مناسب حداکثر بهره وری و رضاتمندی را به دست آورد.

طب سنتی در ایران :

در ایران در سال ۲۰۰۷، رشته طبِ سنتی وارد آموزش تخصصی کشور گردید ولی هنوز به طور جدی وارد نظام سلامت کشور نشده است. یکی از مهمترین دلایل توصیه ی WHO، ریشه دار بودن طبِ سنتی در فرهنگ و باور مردم است و به همین مناسبت ضریب نفوذ و قابلیت پذیرش بالایی دارد.

به طور مثال چاشنی همه غذاها در شمال کشور سیر است که رطوبت و سردی آب و هوا را کاهش دهد. این مثال نشان می دهد که مزاج شناسی غذاها و افراد در باورهای مردم وجود دارد و از این اعتقادات و باورها استفاده می شود تا سایر توصیه های سلامتی این نوع از طب به مردم آموزش داده شود.

در عوض شهرهای جنوبی کشور آب و هوای گرمی دارند و علیرغم گرمای هوا، مردم فلفل زیادی مصرف می کنند.

 

 

مطالب و یادداشت های مرتبط:

نقش مزاج کارکنان در جذب شایسته و مدیریت عملکرد منابع انسانی

آشنایی با مزاج و ارتباط آن با منابع انسانی و شغل

بلاگ منابع انسانی