بسته ی جبران خدمات کارکنان، شامل اجزای مختلفی است. از پرداخت های نقدی و مزایای غیرنقدی گرفته تا حسی که با خدمات بیمه تأمین اجتماعی از کارکردن در یک محیط ایجاد می شود.

در این بین مستمری های بازنشستگی و بیمه عمر یکی از اجزای مهم در بسته ی جبران خدمت است که در حیطه خدمات بیمه تأمین اجتماعی قرار می گیرد. مطابق ماده ۷۶ قانون تأمین اجتماعی، بیمه شدگان با دارا بودن شرایط سنی (۶۰ سال برای مردان و ۵۵ سال برای زنان) و سابقه پرداخت حق بیمه، امکان بازنشستگی و استفاده از مقرری آن را دارند.

با توجه به کیفیت خدمات و محدودیت های عمدتاً قانونی که در انتخاب صندوق بازنشستگی و عمر در کشور موجود است، چندسالی است که بیمه های تجاری (بازرگانی) به سمت ارائه ی خدمات مکمل از جنس بیمه تأمین اجتماعی رفته اند.

اثرات میان مدت و حتا زودهنگام بیمه های خدمات تکمیلی درمان، تصمیم گیری در خصوص آنها را تسهیل می کند. در این خصوص، بیمه گزاران و بیمه شدگان به سرعت از کیفیت خدمات آگاه شده و اگر شرکت بیمه گر خدمات دهنده از مأموریت و تعهدات خود دور شود، موجب بازاندیشی واکنشی می شود.

حال اگر خدمات بیمه ای مورد نظر برای آینده ای دورتر درنظر باشد، دقت بالاتری را می طلبد. به عنوان یکی از معیارهای مهم تصمیم، تغییرات اقتصاد کلان از جمله سطح تورم باید در توافقات و تعهدات مربوط به مستمری ها و بیمه ی عمر در نظر داشته شوند. این خدمات باید منعکس کننده ی واقعیات ادراک شده در اقتصاد و انتظارات برآورد شده ی آتی بوده و مبلغی باارزش در زمان سررسید قرارداد را پیشنهاد کنند.

از سوی دیگر، قضاوت در مورد مبلغی که قرار است در سال های دور آینده (مثلاً ده سال و بالاتر) به ذی نفعان پرداخت شود، موضوع پیچیده ای است که محاسباتی عمدتاً دور از توان بیمه گزاران را می طلبد.

قانون تأمین اجتماعی فارغ از موضوع کیفیت کیفیت و تناسب پرداخت ها با هزینه های جاری بازنشستگان و افراد تحت تکفل بیمه شده ی فوت شده، با مبنا قرار دادن حقوق دو سال آخر فرد و حق بیمه ای که بر اساس آن پرداخت شده و مبنا قراردادن آن برای پرداخت تعهدات پایانی و مستمری ها، درک بهتری از تعهدات دراز مدت ارائه می دهد.

اما ابهامات موجود در اقتصاد کلان می تواند موقعیت بیمه گرانی که خدمات بیمه ی عمر می فروشند را از بعد محاسبات و برآوردها در موقعیت بالادست در مقابل بیمه گزاران قرار دهد. پیشنهاد یک مبلغ مشخص که ارزش ظاهری بالایی در ابتدای دوره ی توافق شده داشته باشد، می تواند اغواکننده باشد.

ترغیب و اوج گرفتن فروش بیمه های بلندمدت زمانی که نرخ تورم پایین است، یکی دیگر از ترفندهای مصطلح است.

بدین گونه می توان گفت توانایی تحلیل های اقتصادی و برآورد متغیرهای کلان، یکی از شایستگی های ضروری برای متخصصان جبران خدمت و نیز مدیران منابع انسانی است که از طرف سازمان و کارکنان، برای این انتخاب ها امین شناخته می شوند.

این پیچیدگی ها دقت بالاتری از سوی تصمیم گیرندگان در سمت بیمه گزار (عمدتاً مدیریت منابع انسانی شرکت های کارفرما) نیاز دارد تا قراردادهایی تنظیم شود که منافع دو طرف را به خوبی در نظر گرفته و برای هردو طرف، برد داشته باشد.

با تقویت توان تحلیل بیمه گزاران و مشتریان بیمه های تجاری، چاره ای جز ایجاد مطلوبیت و جلب افراد بیشتر، از راه برآوردهای واقعی سطح تورم آتی و استفاده از گزینه های به روزشونده وجود نخواهد داشت.

 

مطالب و یادداشت های مرتبط با بیمه تأمین اجتماعی:

قیمت در بازار کار؛ بسته جبران خدمت

توصیه هایی برای اصلاح سیستم جبران خدمات

بخشنامه نحوه کسر حق بیمه تأمین اجتماعی پس از افزایش حقوق کارگران

مشاوره قانون کار و سایر قوانین

کانال آپارات رایان راهبرد