آوا و سکوت دو روی سکه ی روابط کار و مذاکره کارگر و کارفرما هستند. اما چرا گاهی کارکنان سکوت را ترجیح می دهند؟ و پیامد مطلوب بعد از شنیدن صدای کارکنان چیست؟

نتایج تحقیقات انجام شده در بریتانیا نشان می دهد که ۴۰ درصد از کارکنان از انتقاد و پیشنهاد و اظهار نظر می‌ترسند! آنها نگرانند در صورتی که به نکته ای منفی اشاره کنند، مورد غضب مدیرانی قرار خواهند گرفت که انتقاد را به عنوان تخریبی در حیطه ی مسئولیت خود تلقی می کنند.

علاوه بر این، به یک هشدار مهم هم باید توجه کرد: اگر نمی‌توانید بازخورد دهید و مشارکت بپذیرید، کارکنان را تشویق به گفتن نکنید! سیل نظرسنجی ها و رضایت سنجی های بی نتیجه که در سازمان ها اتفاق می افتد، بدون اینکه مدیریت را بر روی نقاط بهبود حساس کند، تنها مشکل را بزرگتر می کند. قبل از برقراری این گونه سنجش ها، در مورد برنامه ها و امکان اجرای آنها خوب فکر کنید.

تأثیر آگاهی از خواسته ها در تنظیم روابط کار و مذاکرات و سنجش ها

پس از سنجش دیدگاه ها کارکنان منتظرند آثار و نتایج این مشارکت را در تغییر دیدگاه های مدیران و رویه ها و خط مشی های جاری شرکت ببینند. هرچند کسب و کار تنها بر پایه ی دیدگاه های کارکنان نمی چرخد، ولی اگر تغییری اتفاق نیفتد و اصطلاحاً در بر همان پاشنه بچرخد و یا اگر تغییری اتفاق بیفتد ولی کارکنان از مجاری مناسب و به موقع از آن باخبر نشوند، ممکن است ناامید شوند و این می تواند برای بروز و تقویت رفتارهای شهروندی مضر باشد.

 

مطالب مرتبط

ابعاد اجتماعی روابط صنعتی

دوره آموزشی مدیریت مذاکرات دسته جمعی و صدای کارکنان در روابط کار گر کارفرمایی

استراتژی مناسب برای مذاکره

مدیریت عملکرد در قانون کار

…